مکزیک، کشوری است در آمریکای شمالی. این کشور بیش از ۱۲۰ میلیون نفر جمعیت دارد و پایتخت آن مکزیکوسیتی است.
زبان اداری و کاربردی در مکزیک زبان اسپانیایی است اما این کشور یک زبان رسمی ندارد و از سال ۲۰۰۳، تعداد ۶۲ زبان بومی سرخپوستی نیز به عنوان «زبانهای ملی» ثبت شده و رسمیت یافتهاست. کشور مکزیک بزرگترین کشور اسپانیاییزبان جهان است و حدود یکسوم از کل اسپانیاییزبانهای جهان در مکزیک زندگی میکنند.
۷۰ درصد مردم مکزیک از تبار مستیزو (دورگه سفیدپوست و سرخپوست)، ۱۵ درصد سفیدپوست و ۹٫۸ درصد سرخپوست هستند. ۸۲٫۷٪ مردم آن مسیحی کاتولیک و ۷٫۹ درصد پیرو دیگر شاخههای مسیحیت هستند.
این کشور از شمال با ایالات متحده آمریکا و از جنوب شرقی با گواتمالا و بلیز هممرز است. همچنین اقیانوس آرام، در غرب و جنوب، خلیج مکزیک در شرق و دریای کارائیب در جنوب شرق آن قرار دارند. این کشور با حدود ۲ میلیون کیلومتر مربع وسعت، ۱۴اُمین کشور وسیع دنیا و ۱۱اُمین کشور پرجمعیت دنیاست.مکزیک همچنین مهد یکی از مهمترین تمدنهای باستان، آزتک، بودهاست. مکزیک پرجمعیتترین منطقه تحتالحمایه اسپانیا بود. پس از سه قرن استیلای امپراتوری اسپانیا، سرانجام در سال ۱۸۱۰ استقلال مکزیک از اسپانیا اعلام شد.
کشوری کوهستانی و مرتفع است؛ و تنها قسمتی از آن که مسطح میباشد، در شبه جزیره «یوکاتان» واقع شدهاست.
مهمترین ارتفاعات آن عبارتند از کوههای مادرهٔ غربی، مادرهٔ شرقی، مادره جنوبی و همچنین فلات مکزیک. جلگههای آن عمدتاً در کنارهها واقع شدهاند. بیابانها نیز قسمتهایی از مکزیک را شامل میشوند.
از مهمترین رودهای آن میتوان از:
ریوگرانده، لرما، اوسوماسینتا، گریخالوا، پانوکو، بالزاس و سانتیاگو نامبرد.
آب و هوای آن در نواحی مرتفع معتدل کوهستانی و در سایر نواحی گرم و مرطوب و یا خشک است. بلندترین نقطه آن قله سیتلال تپتل (اوریسابا) با ۷۰۰، ۵ متر ارتفاع میباشد. رود ریوگرانده (۰۳۴، ۳ کیلومتر) نیز طولانیترین رود آن است.
مکزیک دارای بزرگترین جمعیت اسپانیولی زبان در جهان است. تقریباً یک سوم از مردم اسپانیولی زبان دنیا در کشور مکزیک زندگی میکنند. زبان اسپانیایی که توسط ۹۷٪ مردم مکزیک گویش میشود به عنوان زبان ملی این کشور در نظر گرفته شده است.فرهنگ مکزیک بازتابی از تاریخ این کشور و ترکیبی از فرهنگهای تمدنهای پیش
از ورود اسپانیاییها و فرهنگ اسپانیا است. زمانی که مکزیک به یک کشور
مستقل تبدیل شد به دنبال یک هویت ملی بود که تنها عنصر مشترک میان ساکنان
تازه آن کاتولیک بودنشان بود. در آخرین ربع سده نوزدهم و دهه نخست سده
بیستم یعنی در دوران پورفیریو دیاس با پیشرفت اقتصادی و آشتی همراه بود.